.::Ümit Yaşar OGUZCAN -Bütün Şiirleri- ::..

**********************Lütfen şiirler bitene kadar yorum yazmayalim****************

Ümit Yaşar Oğuzcan'ın Hayatı (1926 - 1984)

22 Ağustos 1926 tarihinde Tarsus’ta doğdu. Eskişehir Ticaret
Lisesi’nden mezun oldu. Otuz yıla yakın bankacılık sektöründe çalıştı.
İstanbul’da kendi adını taşıyan sanat galerisi kurdu.

Şiire 1940’da Yedigün şairleri arasında başlayan şairin toplam 50 eser yayınladı. Şiir plakları şarkı sözleri ve yergileriyle tanınan Oğuzcan günümüzün en popüler şairlerindendir. Genellikle Faruk Nafiz Çamlıbel duyarlılığında ve aşk ayrılık özlem temaları ekseninde çoğalttığı şiirini 1973’te büyük oğlu Vedat’ın ölmesi üzerine hayatın boşluğu ölüm ve acı gibi derinliklere öz ve biçim yoğunlaştırmalarına yöneltti. Şairlik başarısını daha etkili aruzla yazdığı rubailerinde gösterdi. 4 Kasım 1984 tarihinde öldü.

ESERLERİ

İnsanoğlu (1947) Dolmuş (1955) Aşkımızın Son Çarşambası (1955) Bir Daha Ölmek (1956) Kör Ayna (1957) İki Kişiye Bir Dünya (1957) Beni Unutma (ilk yedi kitabından seçmeler 1959) Karanlığın Gözleri (1960) Akıllı Maymunlar (1960) Seninle Ölmek İstiyorum (1960) Üstüme Varma İstanbul (1961) Sahibini Arayan Mektuplar (1961) Yeni Dünya Rekoru (1961) Sevenler Ölmez (1962) Çigan Gözler (1962) Ötesi Yok (1963) Hüzün Şarkıları (1963) Bir Gün Anlarsın (1965) Sadrazamın Sol Kulağı (1965) Mihribana Şiirler (1965) Taşlar ve Başlar (1966) Seni Sevmek (1966) İnşallahla Maşallah (1966) Toprak Olana Kadar (1968) Göbek Davası (1968) Ben Seni Sevdim mi (1968) Halktan Yana (1969) Aşk mıydı O (1969) Önce Sen Sonra Ben (1971) Rubailer (1972) Yalan Bitti (1975) En Eski Yalnızlığımdın Sen Benim (1978) Dikiz Aynası (yergi şiirleri 1982)
Acılar Denizi (1977) isimli kitabı
son kitabı dışında bütün şiirlerinden seçmeler kitabıdır. Diğer seçme
şiirler kitabı Şiirle 40 Yıl (1982) adını taşıyor. Bütün Şiirleri Özgür
Yayınları’nda basılıyor (4 cilt 1982-1984).

__________________________________________________ _________

Ümit Yaşar Oğuzcan

İNDEX
1 50 Yaş Şiiri
2 Acılar Denizi
3 Adak
4 Ağıt
5 Affet Beni Dünya
6 Andıkça
7 Anılarda Yaşarken
8 Arayış
9 Ayrılanlar İçin
10 Ayrılık Günü
11 Ayrılırken
12 Aşk Heykeli
13 Aşk Mıydı O?
14 Aşk Şairi
15 Aşka Dönüş
16 Aşktı O
17 Bana Bir Şarkı Söyle
18 Bekleyenler İçin
19 Ben Bir Eylül Sen Haziran
20 Ben Orada Sen Burada
21 Ben Seni Sevdim Mi?
22 Beni Unutma
23 Benim Korkum Ölüm Değil
24 Beyaz Güvercin
25 Beşinci Mektup
26 Bildiğim Bir Şarkı Var
27 Bilir Misin?
28 Bir Ayrılık Gününde
29 Bir Çıkmaz Sokakta
30 Bir Gece Ansızın Gelebilirim
31 Bir Gün
32 Bir Gün Anlarsın
33 Bir Gün Kapına Gelsem
34 Bir Yalandır Sevmek
35 Bir Yerde Ölüm Güzel Oluyor
36 Birgün Seni Sevdiğimi Anlarsın
37 Bitmeyen Sarhoşluk
38 Bırakma Beni
39 Çok Geç
40 Çok Sevmek
41 Çıkmaz Sokak
42 Dağ Rüzgarı
43 Değer Mi?
44 Deliler
45 Derinlerde
46 Diyebilseydim
47 Dost Bildiklerim
48 Dost Koşması
49 Dostlar Seni Unutur Mu?
50 Düş'le Gerçek Arasında
51 Erkekler De Ağlar
52 Flört
53 Galata Kulesi
54 Gel Beraber Ağlayalım
55 Gerçekten Sevmek
56 Giden Bir Ömre Gazel
57 Giden Gençliğe Gazel
58 Giden'e
59 Gidişin
60 Güller Ağlardı İçimde
61 Güllerin Ağladığı Saat
62 Gün Batımı
63 Gözlerde Sevişmek
64 Gözlerim Gözlerinde
65 Hatırla
66 Hatırlama
67 Hatırlar Mısın?
68 Her Gün Seninle
69 Her Sabah Seninle Başlar
70 Hüsamettin İncir Ağacımı Getir
71 Islak Gül
72 Kanser
73 Karanlık Aman Vermiyor
74 Kavuşma Günü
75 Kekeme
76 Kimbilir
77 Kirli Çağ
78 Kum
79 Kurşun Yarası
80 Mektup
81 Mektup II
82 Milyon Kere Ayten
83 Ne Demek
84 Ne Yapsam Neylesem Ne Söylesem
85 Neden Sonra
86 Orhan Velı'nın Ardından
87 Otuz Beş Duvarı
88 Resim
89 Resimler
90 Rıhtımda
91 Sana Bir Tanrı Getirdim
92 Sen Ağlama
93 Sen Aşk Nedir Bilmezdin
94 Sen Üzerinde Nice Şafakların Söktüğü
95 Senden Öncesi Yoktu
96 Seni Arıyorum
97 Seninle Ölmek İstiyorum
98 Sensiz Olmak
99 Sensizliğe Sone
100 Serenad
101 Sessizce Ölmek
102 Sevdalar Böyle Başlar
103 Seven Bir Kadın İçin Sone
104 Sevenler İçin
105 Sevgi Çıkmazı
106 Sevi Şiiri
107 Sevmek
108 Siyah Mermer İşleyenler
109 Son Liman
110 Son Mektup
111 Söylence
112 Tanrı Bile Ağlar
113 Tatlı!..
114 Tesbih
115 To Be Or Not To Be
116 Toprak Olmaz Bende Tenden Başkası
117 Tükeniş
118 Umutların Bittiği Yerde
119 Unutamamak
120 Unutamıyorum
121 Unutma Ki
122 Unutulmayanlar
123 Uzuyor Yıllar Gibi Dakikalar Sen Yoksan
124 Ya Sensizlik Ölmekse
125 Yabancı
126 Yağmurcu
127 Yalnız Kadın
128 Yanan Gül
129 Yarınlara Açılan Pencere
130 Yaşanmamış Hatıralar
131 Yaşayan Ölü
132 Yikiliş
133 Ümit
134 Ümitsiz Aşklar İçin
135 İmkansız Şeyler
136 İnandık Geleceğine Yaşadıksa
137 İnsan Bir Kere Ölür
138 İnsanoğlu
139 Yokluğun Her Dakika Ölum Demek Gitme Kal
140 Yokluğunda İçimin Karanlığı Eksilmez
141 Yorgun Savaşçının Şiiri
142 İstanbul
143 İstanbul Işık Işık
144 Yıkık
145 Yüz Yıla Mahkum
146 İşte Ben
147 Zaman İçinde
148 Ölüm Gelmişse
149 Ölümdü O
150 Ölüme Çağrı
151 Ölüme Gazel
152 Ötesi Yok
153 Şiiristan

50 Yaş Şiiri

Ne zaman baksam çevreme elli yıl sonra
Hep aynı gürdüklerim; bir keşmekeş bir bozuk düzen
Bir lokma ekmek uğruna tükenmesi insanların
Yaşamak ve ölmek için hep aynı neden

Sefil doymazlık:ete kana paraya
Öylesi bir açlık ki eksilmeyen bitmeyen
İnsan ezebildiğince mutlu insan oğul
Nereye gidersen git hep o tuzak o dümen

Küçük hesaplarla kabaran büyük hesaplar
Ve değişmez çığlığı insanoğlunun: Ben ben ben!"
Sen yok musun? Onlar yok mu? Biz yok muyuz?
Nereye bu gidiş? Delicesine pupa yelken

Söyle neyi değiştirebilirsin ki tek başına
Yıldırırlar sustururlar vururlar seni de hemen
Düşler bitmişse gerçekler bir tokat gibi inmişse
Tek başına mutlu ol bakalım olabilirsen

En güzeli sevmek diyeceksin insanları tümüyle
Usanmadan bir şey ummadan beklemeden
Ver durmadan ver eller uzanmış baksana
Ver ki; kurulsun sofra başlasın şölen

Bir yanda umutların düşlerin düşüncelerin
Bir yanda aldığını geri vermez koca bir evren
Bak! Bütün ağızlar yutmaya hazır seni
Bir noktadan bir lokmadan başka nesin sen

Dönüp gerilere bakıyorum bir de kendime
Elli yıl geçmiş ha gün ha yarın derken
Değişen birşey yok bir şaşkın benden başka
İşte aynı yol aynı kapı aynı merdiven

Hani nerdeler? Kimi yitmiş kimi gitmiş dostların
Bir ak saçlı anan kalmış yolumu bekleyen
Sabah-öğle-akşam . . . Hep o tekdüze yaşam
Ve kırılmış bir kalple yorulmuş bir beden

İşte böyle geçti yıllar. bozbulanık
Ben sevdim ben ağladım başkalarıydı gülen
Ne zaman uzattıysam ellerimi parçalandı
Mutluluk serseri bir mayındı denizlerimde yüzen

Ümit Yaşar Oğuzcan

__________________

Acılar Denizi

Ben acılar denizinde boğulmuşum
İşitmem vapur düdüklerini martı çığlıklarını
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını

Ölüyüm çoktan bir baksana gözlerime
Gör içindeki o kanlı cam kırıklarını
Bu ne karanlık bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını

Ben acılar denizi olmuşum yaklaşma
Sularım tuzlu sularım zehir zemberek
Baksana; herkes içime dökmüş artıklarını

Bu karanlık bitse artık bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını...

Ümit Yaşar Oğuzcan

Adak

Sana şiirler okuyacağım gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
Sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan

Sana bir dolu umut getireceğim
Küçük ellerine sığmayacak
Sana Afrika gecelerini getireceğim
Sımsıcak

Sana çiçekler getireceğim
Bozulmuş güz bahçelerinden
Sana bir serinlik getireceğim
Yağmur tanelerinden

Sana avuç avuç yıldız getireceğim
Güneşimden başka
Sana engin denizlerin maviliğini getireceğim
Köpük köpük dalga dalga

Sana bir rüzgar getireceğim
Dağlardan tepelerden
Gitme sana zamanı getireceğim
Zamanın bittiği yerden

Ümit Yaşar Oğuzcan

Ağıt

Her şey güzeldi bir zaman çok önce
Şehirler insanlar güneş deniz
Mutluluğumu görebilirdiniz
Çökmeseydi içime bu son gece
Her şey bir anda bitmeseydi yazık
Olmasaydı gençliğime aptalca
Belki de o yerlere varırdık
O uzak dağlara ulu: koskoca
Orada her şey değişirdi belki
Açardı umutlarımız bakarsın
Ateş rengi kan rengi güller gibi
Toprağında kimbilir hangi aşkın
Oysa şimdi nerdeyiz neyiz bak
Her umut belirtisinden uzağız
O sevilmiş gözlerde saf ve berrak
Bir ayna bile yok bakacağımız
Her şey kurşuni bir renk almış soğuk
Bozkırlardır uzayan önümüzde
Kime baksan o yüz: veremli soluk
Tek mavi kalmamış gökyüzümüzde
Her yerde bitmişliği güzelliğin
Kum kamyonları putreller betonlar
Sonra ta beşikten mezara değin
Sıfırlar yüzler binler ve milyonlar
Hadi öl bakalım ölebilirsen
Zincirlerle bağlıyken yaşamaya
Omuzla yükünü hadi yalnız sen
İsterse gücün olmasın taşımaya
Yenik düşmüşüz işte gerçek ortada
Çökmüş boynumuza zulmün elleri
Bir tutsak bir dolap beygiri ya da
Bir mahkum gibiyiz kaç yıldan beri
Yargıç hükmünü çoktan vermiş oku
Boynundaki yaşamak fermanını
Yaşamak sonra ölmek; iki korku
Geri getirmezken bir anını
Terkedilmiş şehirleri bilirsin
Bilirsin gömülmüş uygarlıkları
Ve düşün ki; patlaması bilincin
Yırtmaya yetmiyor karanlıkları
Öyleyse çek sapla göğe bıçağını
De ki; benim işim tanrılıktan güç
Benim hem yüksek hem en aşağı
İşte ellerimde sonsuzluk ve hiç
De ki; Ömür verdin; en büyük yalan
De ki; Beden verdin; içi boş ve kof
İşte! Yüce eserin işte insan
Ve yırt göğsünü bağır: Of Tanrım of.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Affet Beni Dünya

Bugün bütün iyi kalpliliğim üzerimde
Cümle düşmanlarımı affettim
Yediğim meyvalardan
Kokladığım çiçeklerden af diliyorum
Yerde yürürken gördüğüm
Sebepsiz kanına girdiğim
Zevk için öldürdüğüm
Böceklerden af diliyorum
Dağdan topraktan taştan
Evlattan akrabadan arkadaştan
Yağan yağmurdan doğan güneşten
Denizlerden göklerden af diliyorum
Yıllardır kahrımı çeken kadından
Ondaki yaşamak ümidinden
Baba evinden ana sütünden
Yediğim ekmeklerden af diliyorum
Kadrini kıymetini bilmediğim
Hayali ile bahtiyar olmadığım
Otuz yıl arayıp bulmadığım
Geleceklerden af diliyorum

Ümit Yaşar Oğuzcan

Andıkça

Ne zaman seni düşünsem içim ürperir
Seninle geçen her saat her gün gelir aklıma
Bir akşam vakti gelir bir deniz kıyısı gelir
O eşsiz hatıralar bütün gelir aklıma
Ne yapsam unutamam yaşadığımızı
Sevgindi sevgilerin en yalansızı
Şimdi nerde bir gül görsem kırmızı
Dudaklarımı uzun uzun öptüğün gelir aklıma
Bir çıban büyürcesine ortasında gecenin
Dolar yüreğime hüznü seni sevmenin
Dünyada ne benim yerim var artık ne senin
Ağlarım başucunda ölümün gelir aklıma.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Anılarda Yaşarken

Çekingen adımlarla sesiz ve ürkek
Bir gün uzaklardan bir giz gibi geldin
O büyülü şarkılarını söyleyerek
Gençliğimi geri getirdi ellerin

Sundun paha biçilmez güzelleğini
Öylesine diri öylesine sıcak
Böylesine bir mutluluk anladım ki
Ömür boyunca bir kez yaşanır ancak

Bir kez nefes aldığını anlar bir gün
Bir kez bir kişiyle insan bütünlenir
Özlem dediğimiz o hançer bir düşün
Bir kez saplanmak için kaç kez bilenir

Anılarsa bitmez bizimdir daima
Umulmadık yerlerde yeşerir büyür
Yaşamak baştanbaşa yalan olsa da
O alır bizi uzaklara götürür

Emzirir gür memelerinden istekle
Biz farkına varmadan uzar ömrümüz
Anılarda yaşarken bir gün gelir de
Biz de birer anı olur ölürüz.

Arayış

Bir tas zehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim ömrüm herşeyim
Kurşuna dizdiler anılarımı
Yenik düştüm bu savaşta neyleyim
Bir mezar nasılsa işte öyleyim
Unuttum en güzel şarkılarımı
Gündüzü yok upuzun bir geceyim
Yitirdim umut kırıntılarımı
Sevgimi neşemi bütün varımı
Çaresiz bir yokluğun içindeyim
Gömdüm içime yıkıntılarımı
Arıyor bir yarım öbür yarımı

Ümit Yaşar Oğuzcan

Ayrılanlar İçin

Yollarımız burada ayrılıyor
Artık birbirimize iki yabancıyız
Her ne kadar acı olsa ne kadar güç olsa
Her şeyi evet her şeyi unutmalıyız
Her kaderin tesellisi bulunur üzülme
İnsan ne kadar sevse unutabilir
Mevsimler gelir geçer yıllar geçer
Sen de unutursun bir gün gelir
Hiç yaşamamışçasına hiç sevmemişçesine
Unutursun o günlerimizi gecelerimizi
O günlerce gecelerce sevişmelerimizi
Her şeyi evet her şeyi unutabilirsin
Hatta bütün yazdıklarımı satır satır
Kalırsa içinde bir derin sızı kalır

Ayrılık Günü

Ben nice ayrılıklar gördüm ömrümce
Kuşlar gördüm; kırılmış kolu kanadı
Ayrı düşmüş sevdiğinden kuşlar gördüm
Hiç bir ayrılık bana bu kadar komadı

Ayrılığın bir ağrıdır vurur şakaklarımda
Ve büyür gözlerimde bir okyanus kadar
Derinden ses verir içimde bir tel
Sonra birdenbire kırılır kopar

Yeryüzü çekilir altından ayaklarımın
Geçer başıma çöken bir tavan gibi gökyüzü
Durmadan çalınır kulaklarımda
Şarkıların en hüzünlüsü

Seni alıp uzaklara giden otobüs
Benim üzerimden geçer hışımla
Devrilir bakakalırım ardından
Bir sel gibi akan gözyaşımda...

Artık ne yapsam boş teselliler faydasız
Karanlık gitgide en derinlere çeker beni
Çaresiz bütün sokaklarında bu şehrin
Böyle perişan beklerim dönmeni

Dolaşır birbirine yorgun ayaklarım
Ellerimi koyacak bir yer bulamam
Nereye gitsem en koyusu acıların
Ne yana baksam çıldırtan bir akşam

İstemem ben bu ömrü bu talihi istemem
Böyle durup durup senden ayrılmak varsa
Orada bir mezar kazılır benim için
Ayrılığın nerede başlarsa.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Ayrılırken

Dinle sevdiğim bu ayrılık saatidir
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk
Ergeç içeceğimiz bir ilaç gibi
Tadı dudaklarımızda acımsı buruk
Bu saatte gözyaşları yeminler
Boş bir tesellidir inandığımız
Perde kapanıyor filim bitiyor işte
O hiç bitmeyecek sandığımız
Görüyorsun konuşacak bir şeyimiz kalmadı
Sadece bakışlarımızda hüzün
İşte ayrılık bu; hiç beklemediğimiz
O ikiz kardeşi ölümün
Anlıyorum bir daha görüşemeyeceğiz
Bu son buluşmamızdır seninle
Yeni bir hayata başlıyacaksın artık
Onunla o yeni sevgilinle.
Anlıyorum artık o öpecek ellerini
Kulağına aşkı o fısıldayacak
İçinde bir pişmanlıktan başka
Benden eser kalmayacak.
Sigaranı söndür kalkabiliriz
On adım sonra yollarımız ayrılmalı
Sakın ağlama ve bir şey söyleme bana
İnsan ayrılırken bile büyük olmalı

Ümit Yaşar Oğuzcan

Aşk Heykeli

bir gün bu şehrin en yüksek tepesine
senin heykelini dikeceğim
limana yanaşan gemilerden önce sen görüneceksin
sen yol göstereceksin karanlıklarda
pullarda senin resmin olacak
vitrinlerde senin fotoğrafların
bu şehre gelenlere
önce seni gösterecekler
bense dilediğim gibi
günün her saatinde yalnız seni göreceğim
ve
karlı soğuk bir kış günü
senin o duygusuz ayaklarının dibinde
can vereceğim.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Aşk Mıydı O?

Aşk mıydı o aşkımsı bir şey miydi
Neydi çekip kendine beni bağlayan
Kanatan dudağımı tenimi dağlayan
Elleri ta içimde o dev miydi
Etime bir alev değmişçesine
Nasıl da yakardı öptüğü zaman
Bir su gibi akıp gitti avuçlarımdan
Yorgunum şimdi bin yıl sevmişçesine
Hani o yalnız benim olan gül kırmızı
Gözlerimin önünde açılan sonsuz bahçe
Hani o var olmalarımız öpüştükçe
O delice sürdürmeler yaşantımızı
Hiç doymamak oysa tene kokuya aşka
Sarıldıkça güçlenmek bütünlenmek
Kudurmuş arzularla zamanı yenmek
Ve en kuytularda buluşmak korka korka
Kimi gün utanmak otlardan çimenlerden
Kimi gece mıhlamak gölgemizi duvara
Varmak için o sevgiyle açılmış kollara
Apansız düşmek yükseklerde bir yerden
Oydu işte alıştığım özlediğim şimdi de
Sevgice bir tutku aşkımsı bir yakınlık
Avunmak... Kırık dökük anılarla artık
Kimbilir? o geceler yaşanmadı belki de

Ümit Yaşar Oğuzcan

» Hayko Cepkin - Bütün ŞarkıLarı